Op de school waar ik lesgeef, maken we gebruik van de leesniveaus van ‘Lezen voor de lijst’die ontwikkeld zijn door Theo Witte. Op diezelfde school zitten leerlingen voor wie het niet vanzelfsprekend is dat er een gevulde boekenkast in huis is. Ook is voor lang niet alle leerlingen Nederlands hun eerste taal. Nederlands is voor veel van onze leerlingen een lastig vak en wij willen hen graag een stapje verder helpen. We zijn ervan overtuigd dat veel lezen hierbij kan helpen. Leesplezier staat daarbij voorop, zodat de jongens en meiden leeskilometers willen maken.
Het maken van leeskilometers zorgt er volgens ons, en volgens vele wetenschappelijke onderzoeken, voor dat jongeren een grotere woordenschat krijgen, een betere concentratie en meer algemene kennis. In een wereld waarin de afleiding in je broekzak zit, valt het niet mee om aan lezen toe te komen – ga jezelf maar na – dus gaan wij lezen faciliteren.
We doen dat op twee manieren. In de eerste plaats maken we in de lessen Nederlands tijd voor lezen. In 4 havo bijvoorbeeld krijgen leerlingen één leesuur per twee weken. Dat lesuur is een stilte-uur, waarin de leerlingen een zelfgekozen boek lezen. Ook in andere jaarlagen leggen we in de studiewijzers leesuren vast.
Daarnaast zorgen we ervoor dat alle boeken van de leesniveaus van ‘Lezen voor de lijst’ in de lokalen en in de mediatheek aanwezig zijn, zodat er altijd keuze is voor een leerling, ook als hij tijdens het leesuur zijn boek ‘vergeten’ is.
Toen ik 13 jaar geleden begon met lesgeven, had ik niet gedacht dat ik nog eens leesuren in zou voeren in mijn lessen. Ik vond toen (en vaak ook nu) al snel iets ‘ouderwets’. Dit logje lijkt dan ook haaks te staan op het oorspronkelijke doel van ‘Sexy Nederlands’. Toch denk ik dat mijn leesuren juist een gevolg zijn van de rappe ontwikkeling van digitale middelen. Ik schuw die middelen zeker niet, maar ontkennen dat ze onze leerlingen, en onszelf, afleiden, is naïef. Kom maar op met dat papieren boek!
Om onze boekencollectie compleet te maken, struin ik op dit moment de boekenkasten van collega’s af en het tweedehands circuit. Dat is een omvangrijke, maar ook leuke klus en mijn iPhone, iPad, het internet en de sociale media zijn hierbij onmisbaar! Komen ‘oud’ en ‘nieuw’ toch weer bij elkaar. Zo zie je maar weer dat het één het ander niet hoeft uit te sluiten.